اشعار عربی و فارسی

می خواهم بروم..

اما این باران سیل اسا,

بهار مرا با تندر صاعقه ها خراب کرده است!

راه رفتن مشکل است؛

اگر چه هم دیگر بارانی نباشد..

برای مدتی در میان باتلاق اب و گل خواهم ماند,

ناچارم پرواز کنم!

پروازی به هیچ سوی دیگر..

پروازی به درون خویش..

که باران ان/ محبت/ است؛

حادثه ها, قدم های مرا نمی لرزاند,

هر شکستی, پیروزی من است..

ضعفی که دیگر می دانم قدرت ان چیست..!

و اینگونه است که می توانم در لفظ یک گفتار, ستایش تمام غزل ها را بسرایم..

به مفهوم تمام احساس ها/

چه ننگ است ارامشی که همنشین تکرار باشد؛

تازه ها مرده اند..

ارواح حقیر, در کنار روحی بزرگ/ اسوده/ نخواهند بود!

اگر دشمنانم از گروه احمقان باشند

هراسی نیست,

ترس من از گروهی است：

که در ردیف ابلهان, لبخند دوستی دارند !!

نویسنده：مجاهد ظفری